«Έχω αντισώματα. Πάμε μια βόλτα;»

Η μαρτυρία ενός 17χρονου με κορωνοϊό

Ο  Γιώργος είναι μαθητής της Γ’ Λυκείου. Είχε την ατυχία να πηγαίνει στο Ελληνικό Σχολείο του Λονδίνου, το μόνο ελληνικό σχολείο στην Ευρώπη που, χάρη στην ανευθυνότητα των αρμοδίων, έμεινε ανοιχτό μέχρι και την Παρασκευή, 20 Μαρτίου.

Έτσι κι αλλιώς, εκείνη την Παρασκευή ο Γιώργος δεν πήγε σχολείο. Ένιωθε χάλια. Ο βήχας είχε αρχίσει από την προηγούμενη, όταν γυρνούσε σπίτι του με το λεωφορείο. Κάθε φορά που έβηχε, οι άλλοι επιβάτες έριχναν λοξές ματιές να δουν ποιος είναι. «Κανείς πια δεν κοιτάει κατάματα.» λέει ο ίδιος. «Μου ερχόταν να ξαναβήξω μόνο και μόνο για να τους προκαλέσω!»

Την άλλη μέρα ανέβασε πυρετό και έχασε απότομα την αίσθηση της όσφρησης. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι είχε τον κορωνοϊό. Μπήκε σε καραντίνα δωματίου. Στα άλλα δύο δωμάτια του σπιτιού έμεναν οι γονείς του και η μικρή του αδελφή. Το μπάνιο ήταν κοινό. «Ευτυχώς η μητέρα μου είχε πάντα μανία με την καθαριότητα. Τώρα πια είναι ασυγκράτητη - κυκλοφορεί με μια χλωρίνη στο χέρι». Η καραντίνα δεν τον ενοχλεί. «Ίσα-ίσα η απομόνωση ήταν για μένα θείο δώρο. Μπορώ επιτέλους να διαβάσω ό,τι θέλω και να σκεφτώ ό,τι θέλω. Το σχολείο δεν σου δίνει ποτέ χρόνο γι’ αυτά».

Σε λίγες μέρες ο Γιώργος θα βγει από την καραντίνα. Τα συμπτώματα έχουν υποχωρήσει. Η όσφρηση επανέρχεται, ήδη ξαναμυρίζει την χλωρίνη της μαμάς. Ανήκει πλέον στους "τυχερούς" που ίσως σε λίγο καιρό να μπορούν να πουν: «Έχω αντισώματα. Πάμε μια βόλτα;»

Χρήστος Ιωαννίδης