Bio
Οι Moses Remax (φοιτητικό post punk συγκρότημα από τα Ιωάννινα) θα παίξουν στη σκηνή του Schoolwave την Κυριακή 13 Ιουλίου 2025.
Photos
All PhotosVideos
All VideosIdentity
Σχολεία/Σχολές
Θαυμάζουν
Τρύπες («για το συνδυασμό ποίησης και noise rock»), Bazooka («τι κρίμα που διαλύθηκαν!»), ΑΜΚΑ («experimental με disco στοιχεία»), Fontaines D.C. («αβίαστα αυθεντικοί»), IDLES («επιτέλους μια σκληρή μπάντα που δεν είναι macho»)
Δεν αντέχουν
Light («ένας γελοίος που παριστάνει τον ράπερ»), Trannos («ανάξιος του ονόματός του»), Νίκο Οικονομόπουλο («σκυλάς και όταν τραγουδάει, σκυλάς και όταν μιλάει»), Ice Spice («ένα ακόμη προϊόν μάρκετινγκ»), Mötley Crüe («πολύ αντρίλα»)
Αγαπημένες Schoolwave μπάντες
Αγαπημένος στίχος/μότο
It’s my eyes and the truth (στίχος τους)Με δικά τους λόγια
- Παίξαμε πρώτη φορά στο Schoolwave το 2023. Ήταν η πρώτη φορά που συναντήσαμε τόσο επαγγελματισμό σε τόσα επίπεδα.
- Το ’24 κάναμε αγρανάπαυση - δουλέψαμε το υλικό μας. Ο ήχος μας έχει πια αλλάξει - από alternative έχει πάει πιο πολύ προς το noise rock.
- Μας ενοχλεί η εξάρτηση που αρχίζει να υπάρχει από το ChatGPT. Ο κόσμος δεν μπαίνει στη διαδικασία να σκεφτεί, να ψάξει, να συντάξει μια παράγραφο.
- Θαυμάζουμε τον Πλάτωνα, την Marina Abramovic, τον Andy Warhol και τον Σωτήρη Τσαφούλια.
Σχολεία/Σχολές
Θαυμάζουν
Strokes («για το strumming τους στην κιθάρα και για χίλιους άλλους λόγους»), Arctic Monkeys, Radiohead («γιατί όταν τους ακούς, κλείνεις τα μάτια και ξυπνάς σε άλλον κόσμο»), Τρύπες, Χατζηφραγκέτα, Bazooka («τι κρίμα που διαλύθηκαν!»)
Δεν αντέχουν
Ed Sheeran, Imagine Dragons («γιατί η μουσική τους είναι άψυχη - σαν να την έφτιαξε υπολογιστής και όχι άνθρωπος»), Νίκο Καρβέλα, Trannos, Snik («χρειάζεται να πούμε γιατί;»)
Αγαπημένες Schoolwave μπάντες
Αγαπημένος στίχος/μότο
I just wanted to be one of the Strokes (στίχος των Arctic Monkeys)Με δικά τους λόγια
• Αυτό που μας έσωσε στο σχολείο είναι ότι ξέραμε ότι έρχεται το Σάββατο και θα κάναμε πρόβα με το συγκρότημα.
• Ένα κομμάτι μας λέει μια ιστορία για ένα άτομο που μπήκε σε ένα μπαρ, όπου όλοι οι θαμώνες είχαν ένα κοινό σημείο: ήταν άτομα που κυνήγησαν μέχρι τέλους τα όνειρά τους – άσχετα αν τα πραγματοποίησαν ή όχι. Για εμάς αυτό είναι το ζητούμενο στη ζωή.
• Μια μέρα ο Βασίλης ο μπασίστας μας παραλίγο να πλακωθεί για το συγκρότημα. Είχαμε κανονίσει ένα live σε έναν πεζόδρομο στα Γιάννενα και την ώρα που στήναμε, έρχεται ένας άλλος μουσικός και μας λέει «να φύγετε, εσείς παίζετε πολλά ντεσιμπέλ και δεν έχετε άδεια». Εμείς είχαμε ρωτήσει τον Δήμο και ξέραμε ότι δεν χρειάζεται άδεια. Αυτός ήθελε να μας διώξει για να παίξει ο ίδιος. Και τι κάνει; Καλεί την αστυνομία! Ο Βασίλης ο μπασίστας μας τα παίρνει στο κρανίο και πάει να πλακωθεί μαζί του. Παραλίγο να τον πάνε αυτόφωρο! Εννοείται ότι τελικά δεν έπαιξε κανένας μας.